بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت
بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

لقمان حکیم گوید:

لقمان حکیم گوید:

روزی در کنار کشتزاری از گندم ایستاده بودم

خوشه هایی از گندم که از روی تکبر

سر برافراشته و خوشه های دیگری که از

روی تواضع سر به زیر آورده بودند

نظرم را به خود جلب نمودند

و هنگامی که آنها را لمس کردم،

شگفت زده شدم

خوشه های سر برافراشته را تهی از دانه

و خوشه های سر به زیر را

پر از دانه های گندم یافتم

با خود گفتم: در کشتزار زندگی نیز

چه بسیارند سرهایی که بالا رفته اند

اما در حقیقت خالی اند.

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.