بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

نشسته ام به هوای تو تا که دریابی

نشسته ام به هوای تو تا که دریابی
که دل ز هجر تو دارد دوباره بی تابی
دمی تو باز کن چشمت به روی غمگینم
نگو که هیچ نبینی نگو که در خوابی
چنان زلال و صاف شد دلم ز عشقت باز
که بعد از این دل ما را تو همچو دُر یابی
دگر زعشق تو در التهاب و حیرانم
دمی ز هم نشناسم ز مهر و مهتابی
هنر شناسم و شبه هنر نمی خواهم
به شام تاریکم هان ، بگو که می تابی

لیلی

هادی لطفی پیربستی یکشنبه 30 خرداد 1395 ساعت 23:05
نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.