شعر_گیلکی

شعر_گیلکی

شب که شمه به خانه، زنأی گیره بهانه

زنه می امره چانه ، او دشمن می جانه

پیرهن هینم ، گوشواره خأیه

گوشوار هینم  دسمال خأیه

اَیته خأیه اویته خأیه

نأنم کی من کویتأ خأیه

هر چی گم تره بو خدا ایبچه می امره را بیه

جنگ و دعوایه بابا تمامأ کون کوتا بیه

مره زرخ نیگا کونه

مره زرخ نیگا کونه

کره می همسایؤنه گریه مره به رخ کشه

که اوشون زندگی تخته تخته

زندگی اجور مره سخته سخته

هیچکی تقصیر نأره ، تقصیر فقط می ماره دره

ایبچه از او طرف گوناه می زن برر دره

روز روشنه مره تارأ کوده

loulemancity