عکس سمت راست؛ سینما مولن روژ در سالهای اخیر. عکس سمت چپ؛ گوشه ای از بدنه ی خیابان نواب صفوی (پایین خیابان)

عکس سمت راست؛ سینما مولن روژ در سالهای اخیر. عکس سمت چپ؛ گوشه ای از بدنه ی خیابان نواب صفوی (پایین خیابان) که به شماره ۱۳۸۷۴ثبت ملی شده است.

سینما مولن روژ هم خراب شد...

خبر رسید سینما مولن روژ هم تخریب شد. مولن روژ شاید به سبب اینکه در کوچه جنب استانداری بود، خیلی به چشم هم نمی آمد. از بعد از انقلاب هم به عنوان سینما کار نمی کرد. انبار بود و چند سالی بود که همان هم نبود. بسته بود و بی رونق، اما نشان از رونق سینما در مشهد داشت در دهه چهل.

دیرگاهی است که با حافظه ی جمعی مان  مهربان نیستیم. مدرسه هایی که در آنها درس می خواندیم، یکی یکی، نوسازی می شوند و آب می روند. کوچکتر می شوند. مسجدهای صدساله هم تجمیع و تبدیل به احسن می شوند. المانها هم به بهانه ی مختلف، تخریب می شوند. شهر قدیمی چند صد ساله ی مشهد هم که گرفتار بازسازی و نوسازی اطراف حرم است و قرار نیست تلاقی نگاه ها و خاطره های نسلها باشد.

با این همه چه بگوییم که مولن روژ هم خراب شد. مولن روژ در سال چهل افتتاح شده بود. پس نشان چندانی هم از گذشته نداشت؛ پس در فهرست میراث هم ثبت نشده بود. هرچند مگر کم بنای ثبت شده ی میراث فرهنگی داریم که هم اکنون در حال تخریب است. یک بنا هم نیست. چند سال پیش، میراث فرهنگی خراسان، در اقدامی قابل تقدیر نمای بالاخیابان و پایین خیابان را ثبت ملی کرد.(بدنه خیابان نواب به شماره ۱۳۸۷۴ و بدنه خیابان شیرازی به شماره ۱۳۸۷۶، هر دو در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۴)حالا از بالا خیابان که چیزی نمانده، همه ی ساختمانهای جدید با سنگهای رنگارنگشان جای کاشی های آبی، زرد و فیروزه ای قدیم را گرفته اند. در پایین خیابان هم هر روزه، پروژه ی تخریب جدیدی کلید می خورد. این نما در حال تخریب است. نمی دانم پس چرا ثبت کرده اند. برای کارنامه ی مدیران است؟ برای این است که بیلان کار جلسه تودیعشان پر و پیمان باشد؟

 بگذریم. حافظه ی جمعی ما، تصور ما از شهر، مشهد ما، به دلیل سلیقه مدیران، شاید هم بی پولی مدیران شهری هر روز در حال تغییر است. تصور بالاخیابان پدربزرگ من، با تصویر پدرم از خیابان نادری، با آنچه من در خیابان شیرازی می بینم، چقدر متفاوت است. مثل نامشان، که هر چند سال دچار تغییر می شوند، هرچند همه در یک سده زیسته ایم.

مدیران، مردم، ما دچار فروپاشی هستیم. در شهر بی گذشته چگونه می شود زندگی کرد؟ اگر مکانهایی نباشد تا روزهای غم و شادی عمومی مان را به ما یادآوری کند، چگونه می شود زندگی کرد؟ داستان داستان اصحاب کهف نیست، ولی پدربزرگم، پدرم و من در سه شهر متفاوت زیسته ایم که تنها اشتراکشان نام شهر است، مشهد؛ اما شهرهایمان با هم فرق می کند.

بگذریم. مولن روژ هم خراب شد. به قول حسین پور حسین، دیگر سینماهای محدوده ی ارگ، به طور کلی تخریب و هیچ نشانه ای از مکانیت سینما در این خیابان به چشم نمی آید./ ارگ

علی هادیان

TarikhMashhad

 منبع: ارگ