مادر: بگذارید دخترکان کوچک زمین با لباس‌های سفید خرگوشی‌شان، فردا را برقصند.

مادر:

بگذارید دخترکان کوچک زمین

با لباس‌های سفید خرگوشی‌شان،

فردا را برقصند.

بگذارید گیسوهای کوچک بافته‌ی‌شان بنفشه‌ی شادی بچسبانند.

بگذارید عروسان جوان، حجله‌هایشان را با گل‌های مهلو و نارنج بیارایند.

سیب‌ها رسیده است و بچه‌هایمان آمده اند.

پسر:

مادر؟ مادر؟ مادر؟

در غفلت خوابی که گذشت، طوفان سیاهی از دورها آمد

و باغ را آشفته کرد.

گیسوها

در شیون فرشتگان مرده‌ی معصوم

آشفته گشته‌اند.

عروسان، سیاه پوشند.

باغ، به تاراج رفته است.

سیب‌ها، سیب‌ها، سیب‌ها

در هجوم کرم‌ها

پوسیده شده‌اند.

#حسین_پناهی

از کتاب: #سرودی_برای_مادران

#نشر_آناپنا

hoseinpanah