قنبر_غلام_امیرالمومنین

قنبر_غلام_امیرالمومنین

جوان کافری عاشق دختر عمویش شد ، عمویش پادشاه حبشه بود.

جوان رفت پیش عمو و گفت: عمو جان من عاشق دخترت شده‌ام ، آمدم برای خواستگاری.

پادشاه گفت حرفی نیست ولی مهر دختر من سنگین است. گفت عمو هر چه باشد من می‌پذیرم.

شاه گفت: در شهر (مدینه) دشمنی دارم که باید سر او را برایم بیاوری آنوقت دختر از آن تو.

جوان گفت : عمو جان این دشمن تو اسمش چیست؟

گفت : اسم زیاد دارد ولی بیشتر او را به نام علی بن ابیطالب می‌شناسند.

جوان فوراً اسب را زین کرد با شمشیر و نیزه و تیر و کمان و سنان راهی شهر مدینه شد.

به بالای تپه‌ی شهر که رسید دید در نخلستان ، جوان عربی در حال باغبانی و بیل زدن است. به نزدیک جوان رفت.

گفت: ای مرد عرب تو علی را می‌شناسی؟ گفت: تو را با علی چه کار است؟

گفت: آمده‌ام سرش را برای عمویم که پادشاه حبشه است ببرم چون مهر دخترش کرده است.

گفت: تو حریف علی نمی‌شوی.

گفت: مگر علی را می‌شناسی؟

گفت: بله من هر روز با او هستم و هر روز او را می‌بینم.

گفت: مگر علی چه هیبتی دارد که من نتوانم سر او را از تن جدا کنم؟!

گفت : قدی دارد به اندازه‌ی قد من، هیکلی هم‌هیکل من.

گفت: خب اگر مثل تو باشد که مشکلی نیست.

مرد عرب گفت: اول باید بتوانی مرا شکست بدهی تا علی را به تو نشان بدهم. خب چه برای شکست علی داری؟

گفت: شمشیر و تیر و کمان و سنان.

گفت: پس آماده باش،

جوان خنده‌ی بلندی کرد و گفت: تو با این بیل می‌خواهی مرا شکست دهی؟ پس آماده باش. شمشیر را از نیام کشید.

گفت: اسمت چیست؟ مرد عرب جواب داد: عبدالله.

 پرسید: نام تو چیست؟

گفت: فتاح، و با شمشیر به عبدالله حمله کرد.

عبدالله در یک چشم به هم زدن‌، کتف و بازوی جوان کافر را گرفت و به آسمان بلند کرد و به زمین زد و با خنجر خود جوان خواست تا او را بکشد که دید جوان از چشم‌هایش اشک می‌آید.

گفت: چرا گریه می‌کنی؟ جوان گفت: من عاشق دختر عمویم بودم آمده بودم تا سر علی را ببرم برای عمویم تا دخترش را به من بدهد ، حالا دارم به دست تو کشته می‌شوم.

مرد عرب ، جوان را بلند کرد ، گفت: بیا این شمشیر ، سر مرا برای عمویت ببر.

گفت: مگر تو کی هستی؟

 گفت: منم اسدالله الغالب علی بن ابیطالب، که اگر من بتوانم دل بنده‌ای از بندگان خدا را شاد کنم ، حاضرم سر من مهر دختر عمویت شود.

جوان ، بلند بلند زد زیر گریه و به پای مولای دو عالم افتاد و گفت من می‌خواهم از امروز ، غلام تو شوم یا علی. پس فتاح شد قنبر غلام علی بن ابیطالب.

بحارالانوار ج3 ص 211

امالی شیخ صدوق

 تًوبِه‌حُرّ