بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت
بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

#خیانت_قلم #عایشه #حسادت تحریف حسادت عایشه

#خیانت_قلم

#عایشه #حسادت

تحریف حسادت عایشه

در کتاب مسند احمد بن حنبل روایتی از عایشه نقل شده است که به این شرح است:

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ إِسْحَاقَ، أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللهِ، قَالَ: أَخْبَرَنَا مُجَالِدٌ، عَنْ الشَّعْبِیِّ، عَنْ مَسْرُوقٍ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا ذَکَرَ خَدِیجَةَ أَثْنَى عَلَیْهَا، فَأَحْسَنَ الثَّنَاءَ، قَالَتْ: فغِرْتُ یَوْمًا، فقُلْتُ: مَا أَکْثَرَ مَا تَذْکُرُهَا حمْرَاءَ الشِّدْقِ، قدْ أَبْدَلَکَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ بِهَا خَیْرًا مِنْهَا، قَالَ: " مَا أَبْدَلَنِی اللهُ عَزَّ وَجَلَّ خَیْرًا مِنْهَا، قَدْ آمَنَتْ بِی إِذْ کَفَرَ بِی النَّاسُ، وَصَدَّقَتْنِی إِذْ کَذَّبَنِی النَّاسُ، وَوَاسَتْنِی بِمَالِهَا إِذْ حَرَمَنِی النَّاسُ، وَرَزَقَنِی اللهُ عَزَّ وَجَلَّ وَلَدَهَا إِذْ حَرَمَنِی أَوْلَادَ النِّسَاءِ "

 (مسند احمد، ج۵۶، ص۳۵۶)

ترجمه: «عایشه می گوید: هرگاه از خدیجه یاد می شد، پیامبر با بهترین وجه او را می ستود؛تا این که روزی غیرتی [غیرتی که از حسادت بود] شدم و به پیامبر گفتم: چقدر از خدیجه سرخ لثه (بی دندان) یاد می کنی، در حالی که خداوند بهتر از او را نصیب تو کرده است؟ پیامبر فرمود:هرگز! خداوند بهتر از او را نصیب من نکرده است. او روزی به من ایمان آورد که جهانیان به من کفر می ورزیدند و زمانی مرا تصدیق کرد که جهانیان تکذیبم می کردند و زمانی با ثروتش به کمک من آمد که دیگران مرا تحریم کردند و خداوند از او به من فرزند عنایت کرده است هنگامی که مرا از داشتن فرزند از سایر زنانم محروم ساخت.

این روایت، به خوبی بیانگر این نکته است که عایشه از ستایش ها پیامبر صلی الله علیه و آله نسبت به حضرت خدیجه علیها السلام ناراحت بوده و به او توهین کرده است.

اما این روایت با سند مشابه در کتاب المعجم الکبیر طبرانی تحریف شده و این چنین آمده است:

«حَدَّثَنَا الْحُسَیْنُ بْنُ إِسْحَاقَ التُّسْتَرِیُّ، ثنا یَحْیَى الْحِمَّانِیُّ، ثنا ابْنُ الْمُبَارَکِ، عَنْ مُجَالِدٍ، عَنِ الشَّعْبِیِّ، عَنْ مَسْرُوقٍ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا ذَکَرَ خَدِیجَةَ أَحْسَنَ عَلَیْهَا الثَّنَاءَ، فَقُلْتُ: () مَا تَذْکُرُ مِنْهَا () وَقَدْ أَبْدَلَکَ اللهُ بِهَا خَیْرًا؟، قَالَ: «مَا أَبْدَلَنِی اللهُ بِهَا خَیْرًا مِنْهَا، صَدَّقَتْنِی إِذْ کَذَّبَنِی النَّاسُ، وَوَاسَتْنِی بِمَالِهَا إِذْ حَرَمَنِی النَّاسُ، وَرَزَقَنِی اللهُ مِنْهَا الْوَلَدَ إِذْ لَمْ یَرْزُقْنِی مِنْ غَیْرِهَا»

 (المعجم الکبیر، ج۲۳، ص۱۳)

با دقت در متن این حدیث در می یابیم که دو عبارت مهم این روایت یعنی «فغرت یوما» و «حمراء الشدق»، که بیانگر حسادت عایشه نسبت به حضرت خدیجه علیها السلام و توهین او به ایشان می باشد، از متن حدیث حذف شده است.

کاری از کانال مشکات هدایت به همت استاد جلال رضایی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.