ایام_البیض پاسخ به سوال شما؛

ایام_البیض

پاسخ به سوال شما؛

چرا از شب سیزدهم تا غروب پانزدهم هر ماه را ایّام البِیض، نامیده اند؟

ابن‌مسعود گفت: از نبىّ اکرم صلّى‌الله‌علیه‌و‌آله شنیدم که می‏فرمودند:

هنگامى که حضرت آدم علیه‌السلام عصیان پروردگارش را نمود، منادى از عرش ندا داد: اى آدم! از جوار رحمت من بیرون شو، زیرا کسى که عصیان مرا کند در جوار من جای نخواهد داشت. حضرت آدم گریست و فرشتگان نیز گریستند، پس حق عزّوجل جبرئیل را نزد حضرت آدم حضرت آدم علیه‌السلام را با این هیئت دیدند به ضجّه در آمده و گریستند و سخت نالیده و به درگاه حق تعالى عرضه داشتند: پروردگارا! مخلوقى را آفریدى و از روح خود در او دمیدى و فرشتگانت را به سجده کردنش امر نمودى، حال با یک گناه رنگ سفیدش را به سیاهى مبدّل فرمودى! منادى از آسمان ندا کرد: ای آدم! امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روز را که موافق با روز سیزدهم از ماه بود روزه گرفت، پس یک سوم از سیاهى حضرت آدم محو و زائل گشت. سپس منادى در روز چهاردهم نداء کرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روزه را هم روزه گرفت و یک سوم دیگر از سیاهى زائل گردید. روز پانزدهم باز منادى نداء کرد و حضرتش را به گرفتن روزه دعوت نمود. حضرت آدم آن روز را هم روزه گرفت و یک سوم دیگرش نیز سفید گشت ‏و بدین ترتیب تمام سیاهى او زائل گردید، و به همین دلیل این ایّام به ایّام ‌البیض موسوم شد، زیرا در همین ایّام حق تعالى سفیدى حضرت آدم را به وى بازگرداند. سپس منادى از آسمان نداء کرد: اى آدم! این سه روز را براى تو و فرزندانت قرار دادم. کسى که این ایّام را در هر ماه روزه بدارد گویا تمام دهر را روزه گرفته است

بحارالأنوار، ج 97، ص97