بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت
بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

#فضائل #محبت #امام_حسین #پیامبر محبت امام حسین = محبت پیامبر جنگ با امام حسین = جنگ با پیامبر

#فضائل #محبت #امام_حسین #پیامبر

محبت امام حسین = محبت پیامبر

جنگ با امام حسین = جنگ با پیامبر

در روایتی معتبر از کتاب اهل تسنن نقل شده است که « یعلی بن مرة» می گوید:

«همراه رسول خدا به مهمانی می رفتیم که در مسیرمان حسین (علیه‌السّلام) همراه کودکان در میان راه بازی می‌کرد. رسول خدا از اصحاب جدا شد و دست خود را گشود؛ که حسین را در آغوش بگیرد. اما این کودک (امام حسین) از این طرف به آن طرف فرار می‌کرد و رسول خدا او را به خنده می‌آورد. تا این که حضرت او را گرفت، یک دستش را زیر چانه و دست دیگر را بر روی سرش قرار داد. سپس او را بغل کرد، پس از آن فرمود: حسین از من است و من از حسینم، خداوند دوست بدارد کسی را که حسین را دوست بدارد. حسین نوه‌ای از نوادگان است».

 (الأدب المفرد، ص۱۲۹)

تصحیح روایت مذکور توسط علمای اهل تسنن و وهابی را در پست بعدی مشاهده فرمایید.

«قاضی بیضاوی» از بزرگان اهل تسن در شرح این حدیث می نویسد:

«گویا رسول خدا با نور وحی می دانسته است که میان حسین و امت چه حادثه ای واقع می شود؛ از این جهت مخصوصا حسین را در این روایت ذکر کرده است. و پیامبر اکرم یادآور شده اند که ایشان و حسین در جهت های محبت، حرمت تعرض و جنگ با او یکی است و این مطلب را با بیان: «أحب الله من أحب حسینا»، تأکید نمود. در نتیجه محبت به حسین محبت رسول خدا و محبت رسول، محبت خداوند است».

 (تحفة الأبرار، ص۵۶۱)

مشکات هدایت

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.