فکر کن هنوز به دنیا نیومدی که مامانت برات پیج می‌زنه و عکس سونوگرافیت و سیسمونیاتو تو اینستاگرام به همه نشون میده.

فکر کن هنوز به دنیا نیومدی که مامانت برات پیج می‌زنه و عکس سونوگرافیت و سیسمونیاتو تو اینستاگرام به همه نشون میده.

بعد از لحظه‌ای که به دنیا میای و می‌پیچنت لای ملافه، عکس و فیلم می‌گیرن و از اتاق بیمارستان که حسابی تزئین شده و مادرت که تازه زایمان کرده اما آرایش کرده، یه فیلم سینمایی تهیه و پخش می‌کنن.

بعد دیگه داستان داری. تک تک لحظه‌هات باید جلوی دوربین ثبت بشه و با هزاران نفر به اشتراک گذاشته بشه. مثلا خودت از هیچی خبر نداری، اما فالورهای پیجت از اینکه امروز چه کار جدیدی کردی، باخبرن.

دیگه به حدودای ۶ ماهگی و اوج بامزگیت که برسی، احتمالاً چندصدکا فالوور داری و یه پا اینفلوئنسری واسه خودت و دیگه دربرابر همراهان صفحه‌ت مسئولیت داری.مثلا اگر جاتو خیس کردی وپاهات می‌سوزه، باید بچه خوبی باشی و گریه نکنی تا مامان پاسخگوی فالوورها باشه و بگه پوشکتو، شیشه شیرتو، سرلاکتو، اون سرهمی جدیده‌تو از کدوم پیج خریده؟

از همون سال اول زندگیتم پا به عرصه بازیگری و مادلینگ می‌ذاری و جلوی دوربین تولید محتوا و جذب مخاطب می‌کنی.

حالا تازه قسمت سختش اونجاشه که زبون باز می‌کنی و هی باید بیای جلوی دوربین یه سری دیالوگا که بهت گفتنو بگی تا لایک و کامنت و فالور جذب کنی.

هروقتم خسته بشی و بگی عکس و فیلم نه! و گریه کنی، مامان بهت می‌خنده و از همین لحظه فیلم می‌گیره و استوری می‌کنه تا فالورا دور هم به حس ناامنی و تارضایتی تو بخندن و سرگرم بشن.

یه کوچولو که بزرگتر بشی و متوجه بشی ماجرا چیه بهت میگن ببین اگه بیای جلو دوربین بخندی و حرفای شیرین بزنی و بگی فالوورا تو کمپینمون شرکت کنن، اون خونه استخرداره که تو دوستش داریو می‌خریما!

بدون اینکه بخوای، بدون اینکه بفهمی چی به چیه، از بچگی پرت میشی تو دنیای قضاوت و مسئولیت و محدودیت.

تا وقتی شیرین و بامزه ای میلیون میلیون آدم قربونت میرن و واسه‌ت غش و ضعف می‌کنن و چند صباح دیگه که به سن بلوغ نزدیک بشی ، همین آدما یا نمیشناسنت، یا جوشای صورتت و دماغت که بزرگ شده و صدای دورگه‌تو مسخره می‌کنن.

چیه؟ تصورش سخته؟ تحملش سخته؟ پس همین الان همه پیجای کودکان کار اینستاگرامی رو آنفالو کن.

#مانگ_میرزایی