شش یا هفت ساله که بودم....

شش یا هفت ساله که بودم

‏دست چک پدرم را بادفتر نقاشی ام اشتباه گرفتم

‏و تمام صفحاتش را خط خطی کردم

‏مادرم خیلی هول شده بود

‏دسته چک را ازدست من کشید و به همراه کت پدرم آنرا به حمام برد تابعد بگوید بخاطر سهل انگاری من دسته چکت خیس و خراب شده

‏آخر شب صدایشان رامی شنیدم

حواست کجاست زن

‏میدانی کارمن بدون آن دسته چک لنگ است؟

‏می دانی باید مرخصی بگیرم و نصف روز علاف بانک شوم؟

‏میدانی چقدر باید دنبال کارهای اداری اش بدوئم؟

‏صدای مادرم نمی آمد

‏میدانستی و سر به هوا بودی؟

‏بازهم صدای مادرم نمی آمد

‏سالها از اون ماجرا می گذرد

شاید پدرم اصلا یادش نیاید چقدر برای دوباره گرفتن آن دسته چک اذیت شد

‏مادرم هم یادش نمی آید چقدر برای کار نکرده اش شرمندگی کشید

‏اما من خوب یادم مانده است که مادرم آن شب سپر بلای من شد تا آب در دل من تکان نخورد

‏خوب یادم مانده است تنها کسی که قربانت شوم هایش واقعیست اسمش مادر است

(‏سیلویا گرکو به همراه فرزندش نیکولاس که در مسابقات فوتبال بعنوان برترین هواداران جهان انتخاب شدند

‏پسر سیلویا نابیناست و مادرش تمام مسابقات را برایش گزارش میکند