ماخانه بناکردیم درسایه ی دیوارش

بردل چه غمی باشدازریزش آوارش

یک شب گذرم افتاد برساحت آن خانه

دیدم که گدایان رابرسفره ی افطارش

آن کس که به اوبد کرد درکوچه رهش سد کرد

یک عمر پشیمان شد ازرأفت بسیارش

هرکس نتواند خوردازجام می نابش

ورنه که می آماده است درساغرسرشارش

ای یوسف کنعانی بازارتوتعطیل است

وقتی که حسن آیدبرحجره ی بازارش

خون قلمم خشک است،دفتر ورقش پاره

من عاجزم ازشرح یک زره ز رفتارش

مهران چهاردولی