ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
سفره رنگین احمدینژاد برای دو بانک
سوییفت هیچوقت در ایران بهطور کامل قطع نبوده است. حتی در اوج تحریمها یعنی از ٢٠١٢ تا اجرای برجام در ابتدای ٢٠١٦ تعدادی از بانکهای خصوصی و دو بانک دولتی به شبکه سوییفت وصل بودند.
شیفت از بانکهای طراز اول جهان به بانکهایی با رتبه پایین و صرافیها تنها کاری بود که در زمان تحریم برای نقلوانتقال پول میتوانستیم انجام دهیم.
دیگر انتخابی در کار نبود و ایران امکان بررسی اعتبار بانکها را نداشت. در اوج تحریمها در بین سالهای ٢٠١٢ تا ابتدای ٢٠١٦، کار به جایی رسیده بود که دو بانک «هالکبانک» ترکیه و بانک «آو کنلن» چین فقط کارگزاری نقلوانتقالات پولی ایران را برعهده میگرفتند و وقتی در این نقلوانتقالات ذینفع نبودند، کارمزدهای بالایی را از ایران طلب میکردند.
چنین بود که کارمزدهای چهار تا پنج درصدی در «هالکبانک» و ١٢درصدی در «آو کنلن» امری معمول بود تا اینکه پای صرافیها به مبادلات باز شد و کارمزدهای ٢٠درصدی هم به واردکنندگان تحمیل شد.
مهدی کسراییپور، مدیرکل اداره عملیات ارزی بانک مرکزی اشارهای به دولت قبل میکند. او میگوید: «همیشه خرابکردن خیلی راحت است؛ اما این درستکردن و اعتمادسازی است که زمان میبرد.
اعتمادی فروریخته، حالا باید این دیوار را از نو چید. قطعا این کار زمانبر و مستلزم پشتکار است، هم در سطح وزارت خارجه، هم در سطح بانک مرکزی و خود بانکها که باید تلاش کنند تا بتوانیم از این وضعیت بیرون بیاییم.
رابطه کارگزاری، کلید صفر و یک نیست که اگر یک را بزنیم همه چیز عادی و اگر صفر را بزنیم، همه چیز خراب شود».
http://fararu.com/fa/news/269674