سوره یاسین

سوره یاسین

سوره یس سی و ششمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء ۲۲ و ۲۳ قرآن جای گرفته است. این سوره چون با کلمه (یاء. سین) آغاز شده، به این نام مشهور است و طبق روایات نقل شده یکی از بافضیلت‌ترین سوره‌های قرآن به شمار می‌رود تا آنجا که قلب قرآن لقب یافته است. محتوای آن به سه اصل دین توحید، نبوت و معاد اشاره دارد. در فضیلت تلاوت این سوره از امام صادق(ع) آمده هر کس آن را قبل از خواب، یا در روز پیش از غروب بخواند، در تمام طول روز محفوظ و پر روزى خواهد بود، و هر کس آن را در شب پیش از خواب بخواند، خداوند هزار فرشته را بر او مأمور مى‌کند که وى را از هر شیطان رانده‌شده و هر آفتى حفظ کنند.

نام‌ها:

یاسین: این سوره «‌یاسین‌» نامده شده، به این مناسبت که با حروف مُقَطَّعه یس (یاء سین) آغاز می‌شود. یکی از القاب پیامبر نیز یاسین است.

حبیب نجار: نام دوم این سوره «‌حبیب نجار‌» است و داستان او در آیات ۱۳ تا ۳۰ آمده است.

دافعه: نام سوم آن سوره «‌دافعه‌» است زیرا دفع‌کنندۀ بدی‌ها و زشتی‌ها از انسان‌ها و زندگی آن هاست.

معَمَّمه: از کلمه «‌عموم‌» مشتق شده، یعنی این سوره، خیر دنیا و آخرت را به طور عموم و جامع (برای قاریان و عاملان به آن) در خود جمع کرده و تضمین می‌کند.

تعداد آیات و ترتیب و محل نزول: تعداد آیات این سوره به نظر قاریان کوفه ۸۳ آیه و به نظر دیگر قاریان ۸۲ آیه است و نظریه اول مشهور است. ۷۳۳ کلمه و ۳۰۶۸ حرف دارد. به ترتیب مصحف، سی وششمین و به ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره قرآن، و مکی است. نوزدهمین سوره از سوره‌های بیست ونه گانه‌ای است که با حروف مقطعه آغاز می‌گردد و اولین سوره از سوره‌های بیست وسه گانه‌ای است که با سوگند شروع می‌شوند. از نظر حجم از سوره‌های مثانی و در حدود یک حزب قرآن است.

محتوا

در این سوره به سه اصل دین توحید، نبوت و معاد اشاره می‌شود. در آیات آغازین به مساله نبوت و فلسفه آن، مثل احیای مردم پرداخته و حال مردم را در قبول و رد دعوت انبیاء بیان مى‌کند. سپس به توحید پرداخته و نشانه‌ها و آیاتى چند از وحدانیت خدا را برمى‌شمارد، و بعد به مساله معاد و زنده شدن مردم در قیامت براى گرفتن جزا اشاره کرده، و به سخن درآمدن اعضاء و جوارح و جداسازی مجرمین از متقین می‌پردازد، و سرانجام حال هر یک از این دو طایفه را توصیف مى‌کند. و در آخر، مجدد به همان مطلبى که آغاز کرده بود بازگشته، خلاصه‌اى از اصول سه‌گانه را بیان، و بر آنها استدلال مى‌کند و سوره را ختم مى‌نماید.

AnwarShahat