ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
ببخشید_چند_لحظه
روزانه هر یک از ما انبوهی از اطلاعات بی منبع و مغشوش دریافت میکنیم و این اطلاعات ما را دچار این گمراهی میکند که دانشمند شدهایم. بدتر اینکه همین اطلاعات که حال و حوصله نداریم در مورد صحت و سقم آن جستجو کنیم را برای دیگران میفرستیم و آنها را هم آلوده میکنیم.
فرقی هم نمیکند اطلاعات در مورد بیماری باشد یا یک جانور که به تازگی در هند کشف شده و دست انسان را سوراخ میکند، یا یک جمله از پروفسور سمیعی یا حرفهای درگوشی ترامپ در کاخ سفید با یکی از مشاورانش!
آنها را سریع برای دوستانمان میفرستیم و به صرف خواندنشان گمان میکنیم صاحب فضل و دانش در حوزه پزشکی، علوم سیاسی و روابط بینالملل و ادبیات هستیم.
برابر برخی آمار قریب به 30 میلیون ایرانی از تلگرام نه تنها به عنوان یک ابزار پیام رسان بلکه به عنوان یک منبع خبری استفاده میکنند و بارها شنیدهایم که کسانی برای مستند نشان دادن خبری که نقل میکنند میگویند خودم در تلگرام دیدم! یا عکسش توی اینستاگرام هست.
این دریای کم عمق از اطلاعات به ما توهم دانایی میدهد. در تاکسی، مترو، مهمانیها و هر جا هر بحثی پیش بیاید، ما منبر میرویم و همان اطلاعات را به عنوان آخرین دستاوردهای بشری عرضه میکنیم.
جنگ سوریه، بورس آمریکا، تعداد صندلیهای خریداری شده هواپیماها، سیستم بازی بارسلونا، نحوه درمان سرطان با دمنوش و...
کسی در اینکه شبکههای اجتماعی عصر جدیدی در دنیای ارتباطات به وجود آورده است شکی ندارد و جریان آزاد اطلاعات سرعت بیشتری گرفته است و این مزایای فراوانی هم دارد و نادیده گرفتن مزایای آن همانند انکار خورشید در آسمان است. اما برای آنکه دچار بیماری کاذب همه چیز دانی کاذب نشویم نباید تنها به این شبکهها اکتفا کنیم و با افزایش مطالعه و تحقیق سواد_رسانهای خود را افزایش دهیم تا استفاده بهینهتری از این شبکهها داشته باشیم.
Tebyan