بانویی قهرمان به نام رباب (س)

بانویی قهرمان به نام رباب (س)

رباب همسر امام حسین علیه السلام و مادر علی اصغر است.

او بسیار به امام حسین علاقه داشت.

امام نیز علاقه ی زیادی به او داشت و گاهی به خاطر دوست داشتن او شعر می سرود .

حضرت رباب در کربلا حضور داشت و دوست صمیمی حضرت زینب نیز بود.

بعد از جنگ کربلا، او هم جزء اسرای کربلا بود.

زمانی که رباب در شام ‌بود، سر امام حسین (ع) را برداشت‌ و در آغوش‌ گرفت‌، بوسید و با ناله‌ای از دل این مرثیه را سرود:‌

واحُسَیْناً فَلا نَسیتُ حُسَیْناً اَقْصَدَتْهُ اَسِنَّةُ الاَْعْداءِ غادَرُوهُ بِکَرْبَلاءَ صَریعاً لاسَقَى اللّهُ جَانِبى کَرْبَلاءَ

«ای‌ حسین‌ عزیزم‌، هرگز تو را که ‌در زیر نیزه‌های‌ دشمن‌ از پای‌ درآمدی‌، فراموش‌ نمی‌کنم‌، تو را در کربلا به‌ خاک‌ و خون‌ کشیدند، خداوند کربلا را آب‌ ندهد».

این مادر در حالی که داغ پسر6 ماهه به دل داشت این گونه فرمود: «آن کسى که نورى بود و از او طلب روشنایى مى‌شد، در کربلا کشته شد و دفن نگردید.

(او) پـسر پیامبر است که خداوند او را از جانب ما جزاى خیر دهد و او از خسران و زیان موازین دور نگه داشته شده است.

اى حـسین براى من کوه استوارى بودى که به تو پناه مى بردم و با رحمت و دیانت ما را همراهى مى نمودى چـه کسى پناه یتیمان و نیازمندان خواهد بود که به او بى نیاز شوند و به چه کس پناه برند نیازمندان ؟

بـه خـدا قـسـم پـس از ازدواج با شما، همسر دیگرى را نخواهم تا اینکه بین خاک و ماسه پنهان شوم .»

بعد از تمام شدن اسارت ، بانو رباب یکسال در کنار مزار اباعبدالله الحسین (ع) ماند و همیشه گریه می کرد و زیارت می خواند.

او با این کارهایش به مردم دیگر می فهماند که چقدر امام حسین علیه السلام مظلوم است...

در این مدت زیر سقف نمی رفت و همچنان زیر آفتاب به عزاداری می پرداخت

بعد از یکسال به مدینه بازگشت برخی هم می گویند بعد از یکسال از غم و اندوه جان داد و به دیدار امام شتافت.

سلام بر آن بانوی مهربانی که رنج اسارت او را از امام دور نکرد.

سلام بر آن بانوی با وفایی که آفتاب صورتش را سوزاند.

سلام بر آن مادر مهربانی که شیر برای طفل شیرخواره اش نداشت.

سلام بر آن بانوی غمدیده ای که کودکش را به خدا هدیه کرد.

سلام بر بانوی صبور کربلا  و غمخوار زینب کبری(س)

سلام بر همسر امام و بر مادر علی اصغر

سلام بر رباب  و سلام بر حسین...