بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

خدا کند به سر این انتظارها برسد

خدا کند به سر این انتظارها برسد

زمانِ مرگِ خزانِ بهارها برسد

نشد اگر برسم من به پای بوسی تو

خدا کند که از آن سو غُبارها برسد

توجّهی، نظری، گوشه چشمی ای آقا 

یکی بِدادِ دلِ بی قرار ها برسد

همیشه جمعه تو را خوانده ایم و فردا صبح

دوباره هر که رود تا به کارها برسد

سحر ندارم و باید دعا کنی که دلم

به مهمانی شب زنده دارها برسد

گناه کاری من را ببخش جانِ حسین 

همیشه رحمت شهر بر ندارها برسد

دلم عجب هواییه علقمه گشته

خدا کند که سَبو بر خُمارها برسد

اگر که مُردم و دیدارِ تو نصیب نشد

خدا کند گذرت بر مزارها برسد

الهم عجل لولیک الفرج

هادی لطفی پیربستی سه‌شنبه 7 آذر 1396 ساعت 15:46
نظرات 1 + ارسال نظر
رضا سه‌شنبه 7 آذر 1396 ساعت 15:55

درد شکم سیری

اگر از ھر صد تا درد و رنج و بدبختی که امروزه شاھدیم یکی ھم تا دو نسل پیش وجود نداشت دلیلش

فقط یک چیز است و آن شکم سیری و پر خوری و مصرف زیاده از حد در ھمه امور است . ھمه اینھا درد

عیاشی بیش از حد است حتّی معضله ای که نامش آزادی است و برایش عربده می کشند . کسی که

لااقل یک روز گرسنگی کشیده باشد به اکثر این دردھای مدرن مبتلا نیست . فقر و نداری و محرومیت

حلّال صد درد بی درمان است . کسی که فقیر باشد فقط فقیر است ولی شکمی که زیاده سیر شد ھر

روزی یک درد و بدبختی جدا پیدا میکند . ھیچ گرسنه ای نه دزد می شود و نه فاحشه . آنان که فقر را

علت بسیاری از مفاسد اخلاقی می دانند یا احمق ھستند یا حقّه باز . اینان ھرگز واقعیت را نمی

شناسند و فقط نظریه ھای فلسفی و جامعه شناسی مدرسه ای را واقعیت میپندارند . دزدی و الواطی

و فاحشگی و بزھکاری حاصل تازه به دوران رسیدگی و اشرافیت است . ھیچکس برای سیر کردن شکم

یا زیر شکم خودش دزد و زناکار نشده است بھتر است که تا این حد فقر را بی آبرو نکنیم و دین خدا را

متھم نسازیم مخصوصاً تحت عنوان ایدئولوژی اسلامی وشیعی . اینھا افکار امپریالیستی و کمونیستی و

ملحدانه است که لباس روشنفکری دینی بر تن کرده است .

اکثر دردھای بشر مدرن از بی دردی و فقدان درد آدم بودن است و بقول شاعر درد بی دردی علاجش

آتش است و لذا ھمه می سوزند و عربده می کشند .



از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد پنجم ص 8

دروود دروود دوروود ممنون ازاظهارنظرشما ازدیگر لینک ها هم دیدن فرمایید

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.