پدر خسته‏ ترین مهربانی عالم،

پدر

خسته‏ ترین مهربانی عالم،

در آینه چشمان مردانه‏ ات،

کودکی‏هایم را بدرقه کرد،

تا امروز به معنای تو برسم...

ببخش اگر پنهانی،

غصه ‏هایی را خوردی که مال تو نبودند!

ببخش اگر ناخن‏های ضرب‏ دیده ‏ات را ندیدم که لای درهای بسته روزگار، مانده بود

و ببخش اگر همیشه،

پیش از رسیدن تو، خواب بودم؛

اما امروز، بیدارتر از همیشه، آمده ‏ام تا به جای آویختن بر شانه تو،

بوسه بر بلندای پیشانی ‏ات بزنم.

سایه ‏ات کم مباد ای پدرم