تخریب بقیع، سند مظلومیت شیعه

تخریب بقیع، سند مظلومیت شیعه

تخریب بقاع متبرکه ائمه مظلوم (ع) مدفون در قبرستان بقیع در مدینه منوره توسط وهابیون سعودی و دشمنان از خدا بی‌خبر و سفاک قرآن و عترت در هشتم ماه شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری (حدود صد سال پیش)  یکی از ناگوارترین و اسفناکترین حوادث تاریخ اسلام به شمار می‌رود.

پس از اشغال مکه، وهابیان به سرکردگی «عبدالعزیز ابن سعود» به مدینه روی آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال کرده و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور همچنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم (ص)، قبور زنان آن حضرت، قبر ام‌البنین مادر حضرت اباالفضل العباس (ع) و قبر عبدالله پدر پیامبر (ص) و بسیاری قبور دیگر پرداختند .

این تفکر به زمان «ابن تیمیه» درقرن هفتم  برمی‌گردد و خاندان آل سعود  به این تفکر دست یافتند و احیاگر این تفکر شدند.

یکی از جهانگردان غربی به نام "میستر" که به فاصله کوتاهی از ویرانی، حرم بقیع را دیده، ویرانی و خرابی آنجا را این‌گونه ترسیم می‌کند:

"چون وارد بقیع شدم، آنجا را همانند شهری دیدم که زلزله شدیدی در آن به وقوع پیوسته و به ویرانه‌ای تبدیل شده است، زیرا در جای جای بقیع به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ریخته و تیرهای چوب کهنه چیز دیگری نمی‌توان دید. ولی این ویرانی‌ها و خرابی‌ها در اثر وقوع زلزله و یا حادثه طبیعی نبوده، بلکه با عزم و اراده انسان‌ها به وجود آمده بود و همه آن گنبد و بارگاه‌های زیبا و سفید رنگ که نشانگر قبور فرزندان و یاران پیامبر اسلام بود، با خاک یکسان گردیده است. "

مذاکرات دولت ایران با دولت عربستان برای بازسازی حرم ائمه، قبل از انقلاب تا سال 1349 ادامه پیدا می‌کند اما ایران معمولا می‌شنود که «تشخیص قبور به وسیله سنگ‌چینی اطراف آن و گذاردن سنگ قبر شرعا مانعی ندارد، ولی بیش از آن مطابق مذهب وهابی که مذهب رسمی دولت عربی سعودی است ممنوع می‌باشد.»

هشتم شوال سالروز تخریب حرم ائمه بقیع بر دوستداران اهلبیت (ع) تسلیت باد.