بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت
بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

نقدی بر بزرگ‌داشت «دکتر محمد معین»

نقدی بر بزرگ‌داشت «دکتر محمد معین»

اکرم پورقربان

پانزدهم تیر ۱۳۹۷

جای نگرانی‌ست وقتی از مجریان نمایش‌گردان (Showman) برای بزرگ‌داشتِ مراسم دکتر معین استفاده می‌شود، درحالی‌که برای چنین مراسمی باید از مجری-کارشناس (در حیطه‌ی مربوطه) استفاده شود.

جای نگرانی‌ست وقتی مهمان و سخنرانِ ترکیه‌ای، از شاعرانی مانند حافظ، سعدی و فردوسی به‌عنوان شاعرانِ ایرانی نام می‌برَد و آگاهانه یادی از «مولوی» نمی‌کند. با چنین یادمان‌ها و فرهنگ‌سازی‌هایی که ما انجام می‌دهیم، در آینده‌ای نه‌چندان دور یادی از دیگر ادیبان این مرزوبوم نیز باقی نخواهد ماند.

جای نگرانی‌ست وقتی دکور، تریبون و سِن مانند دلِ سخنران و حضار، مدام در حال لرزیدن است، مبادا که فرو بریزد.

جای نگرانی‌ست وقتی پذیرایی به‌صورت بسته‌بندی در اختیار دو ردیفِ نخست که شامل چهره‌های مذهبی و سیاسی بودند قرار می‌گیرد و به بقیه‌ی حضار فقط شربت نه‌چندان مزه‌دار تعلق می‌گیرد.

جای نگرانی‌ست وقتی که مردم در آفتاب سوزانِ تیرماه و رطوبتِ بالای ۶۰٪، باوجود اعلام پیشین، در فضای باز نشسته‌اند و عرق می‌ریزند تا کمی از معین بشنوند.

جای نگرانی‌ست وقتی انتقادی از جانب دکتر «نوش‌آفرین انصاری» درمورد جایگاه و تریبون می‌شود و علی‌رغم این‌که مورد تشویق و تأیید حضار قرار می‌گیرد، مجری برنامه بی‌درنگ پس از پایان سخنرانیِ ایشان، به دفاع برمی‌خیزد و با گفتن این‌که عوامل ساخت دکور جوان بودند و میانگینِ سنی این دوستان ۳۵ سال می‌باشد، به توجیه این نقص عظیم می‌پردازند. غافل ازاین‌که سن رئیس جمهوری فرانسه ۴۱ سال است و نخست‌وزیر اتریش ۳۲ سال!

جای نگرانی‌ست وقتی مدیرکل ارشاد اسلامی استان دکتر «فیروز فاضلی» در این مراسم حضور ندارند و پیام نه‌چندان واقعی وزیر فرهنگ و ارشاد را به صورت برگه‌های چاپی در اختیار افراد قرار می‌دهند. (‌حضور نیافتنِ ایشان شاید به‌دلیل درنظر نگرفتن وقت سخنرانی برای جناب مدیر کل باشد!)

جای نگرانی‌ست وقتی‌ مانند همیشه چهره‌های سیاسی و مذهبی در صدر امور هستند و چهره‌های ادبی و فرهنگی در ذیل!

جای نگرانی‌ست وقتی افراد متخصص در این امور کنار گذاشته می‌شوند و افرادی که انگار همیشه در همه‌ی کارها تبحر دارند سر‌رشته‌ی کار را به‌دست می‌گیرند.

جای نگرانی‌ست وقتی رونمایی از کتاب، به بدترین شکل و در بدترین زمانِ ممکن انجام می‌شود و اثرگذاری خود را از دست می‌دهد.

جای نگرانی‌ست وقتی اهدای لوح‌های سپاس در این برنامه بی‌مناسبت و نازیبا بود.

جای نگرانی‌ست وقتی چنین بزرگداشت مهمی که در سطح ملی و بین‌المللی جای حرف دارد، در سطح یک برنامه‌ی سرگرمیِ شهرستانی تنزل داده شد.

جای_نگرانی‌ست

محمد_معین_بزرگ‌داشت

آستانه‌_اشرفیه

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.