بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت
بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

بسکه ماندم درغریبی وطن ازیادم رفت بسکه ماندم درقفس بوی گل ازیادم رفت

تقدیم به استاد عزیز، فرزانه و مهربانم –

http://uupload.ir/files/x2mm_%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1.jpg

تقدیم به استاد عزیز، فرزانه و مهربانم

سیدامیر_فخرموسوی - سیّد شعرای ِ شرق گیلان؛

امیرِ شهر ِ من؛ خسته‌یِ خسته‌است

زِ بی‌مهریِ‌شهر؛ قلبش شکسته‌است

دلش؛  زخمی ِ  درد ِ  مردم ِ  خویش

ولی از کینه دل را - او گسسته‌است

امیر ِ  شهر ِ من؛ غم  در دلش - کوه

غم ِ  کوچان و مردم  -  گشته انبوه

شده؛  رنجور ِ دردی - از دل و روح

غم‌و دردش، زیاد و دسته‌دسته‌است

ادیب‌ است‌ و معلم بود و مرد است

و عمری؛ در ره ِ عشق، ره‌نورد است

دلش هرچند؛ پُراز اندوه‌و درد است

خدایا شکر، هنوز از پا ننشسته‌است

خداوندا ... تو ای؛  یزدان ِ  دادار

امیر ِ  شهر ِ  ما - در  شعر  سردار

امیر ِ  شعر ِ  ما  را  -  تو   نگهدار

برای ِ شعر ِ شهر ِ ما، خجسته‌است

حسن_جهانچی

سال ۱۳۹۶

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.