قرآن کریم چگونه در حشر و قیامت ، شفیع مخلوقات شده و در شب اول قبر ، چگونه مونس انسان می شود ؟

قرآن کریم چگونه در حشر و قیامت ، شفیع مخلوقات شده و در شب اول قبر ، چگونه مونس انسان می شود ؟

در روایتی از امام صادق(ع) وارد شده که حضرت فرمود: دفترها در روز قیامت ، سه دفتر است : دفتری که نعمت ها در آن ثبت شده و دفتری که کارهای نیک در آن است و دفتری که کارهای بد در آن نوشته شده است ، پس دفتر نعمت ها را با دفتر کارهای نیک برابر کنند و نعمت ها ، همه کارهای نیک را فرا گرفته و در خود فرو برد و دفتر کارهای بد به جا ماند; پس انسان مؤمن را برای حساب بخوانند و قرآن در بهترین صورتی پیش رویش آید و گوید: بار پروردگارا ! من قرآنم و این بنده مؤمن تو است که خود را برای خواندن من به تعب می انداخت، و شب خود را با آهنگ خوش و هموار خواندن من طولانی می کرد و دیدگانش در هنگام نماز شب اشک ریزان بود; چنان چه مرا خشنود ساختی ، او را هم خشنود کن ، فرمود پس خدای عزیز جبّار می فرماید: ای بنده من دست راستت را باز کن و خداوند آن را از رضوان خود و دست چپش را از رحمت خود پر کند; سپس به او گفته می شود: این بهشت برای تو مباح است ، پس قرآن بخوان و بالا رو ، پس هر گاه یک آیه بخواند ، یک درجه بالا رود .۱

از روایاتی که در این زمینه آمده است چنین برداشت می شود که ، شفاعت قرآن در صحرای محشر و روز قیامت ، نزد خداوند شامل کسانی می شود که در دنیا با قرآن مأنوس بوده ودر تلاوت و عمل به آن تلاش می کرده اند . در روایتی امام صادق(ع) از پدرانشان و ایشان از رسول خدا(ص) چنین نقل کرده اند که حضرت فرمود: «فعلیکم بالقرآن فانه شافع مشفع و ماحلٌ مصدق و من جعله أمامه قاده الی الجنه ; بر شما باد به قرآن خواندن و عمل نمودن به آن ، چرا که قرآن شفیعی است که شفاعتش پذیرفته است و گزارش بدی ها را می دهد و گفته او تصدیق می شود . هر که قرآن را رهبر خود سازد ، او را به بهشت کشاند» .۲

در قسمت دوم پرسش ، پاسخ این است که به طور کلی اعمال نیک و کارهای خوب انسان های مؤمن ، در تنهایی قبر ، مونس آن ها شده و آنان را از وحشت ، اضطراب و هول تنهایی در قبر می رهاند; به این صورت که اعمال صالح ، به صورت فردی زیبا و خوش سیما وارد قبر گردیده و با بنده مومن خدا اُنس گرفته و سبب آرامش او می شود .

شیخ صدوق(ره) در ابتدای کتاب «أمالی » روایتی ذکر کرده که خلاصه اش این است : قیس بن عاصم منقری با جماعتی خدمت رسول خدا(ص) رسیدند و از آن حضرت موعظه نافعه خواستند ، آن حضرت ایشان را موعظه فرمود: ای قیس ! چاره ای نیست تو را از قرینی که با تو دفن شود و او زنده است و تو مرده ، پس اگر او کریم باشد ، تو را گرامی خواهد داشت و اگر لئیم باشد تو را وا خواهد گذاشت و محشور نخواهی شد مگر با او و مبعوث نشوی مگر با او و سؤال کرده نخواهی شد مگر از او ، پس قرار مده آن را مگر صالح ; زیرا که اگر صالح باشد ، با او انس خواهی گرفت و اگر فاسد باشد از او وحشت خواهی نمود و آن قرین «عمل » تو است . پس اعمال صالح و کارهای نیک انسان ، موجب اُنس او در لحظات غربت و تنهایی خواهد بود و تلاوت قرآن و عمل به آن ، یکی از اعمال بسیار نیک و صالح است که موجب آرامش می باشد و این که در بالین محتضر و هنگام دفن میت و حتی بعد از آن ، به تلاوت قرآن برای میت دستور داده شده ، از همین باب است .

 ۱. اصول کافی، ج ۲، کتاب فضل قرآن، ح ۱۲.

۲. اصول کافی، ج ۲، کتاب فضل قرآن، ح ۲.

نسیم وحی

nasimevahy

اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج