شکر که فرزند گیلانیم.

شکر که فرزند گیلانیم.

تازمانیکه نعمتی داریم قدرش را ندانسته و فکر میکنیم این سهمی از دارایی ماست و همیشگی هم هست! اما با اندک فاصله گرفتن از آنها یا از دست دادن بخشی از آن به جمله معروف سعدی میرسیم: قدر نعمت آنکس داند که به بلایی گرفتار آید.

خشکی و کم آبی در اوایل بهار و انعکاس تصاویر زمینهای خشک و تَرَک گرفته، وحشت بزرگی در دل و جان کشاورزان انداخت، طوریکه  میشنیدیم امسال زمینهای امیرکیاسر و لسکوکلایه و سالکده آب ندارند و برنج هم نمیتوانند بکارند.

خشکی سپیدرود آنقدر زیاد بود که صیادان هم از برکت دریا و رودخانه بی نصیب و بدهکار ماندند. اما بحمدالله ورق برگشت و با تدبیری که مسئولان دلسوز داشتند، آب به سپیدرود سرازیر شده و رودخانه و بیجارها سیراب شدند.

اکنون که به پایان اردیبهشت نزدیک میشویم پشت سدّ منجیل را پرآب و سپیدرود را خروشان میبینیم. البته سپیدرود هیبت خود را تا سد سنگر مقتدرانه نشان داده و مسیر بعداز آن از خروشش کاسته شده.

از فرماندار محترم و از رئیس محترم جهاد کشاورزی، ریاست سازمان آب شهرستان و تمام عزیزانی که تلاش کردند شهرستان ما خشکسالی را تجربه نکنند بسیار سپاسگزاریم. تدبیرشان اینبار نیز جواب داد و کشاورزان را امیدواز کرد.

  فرشته پیشقدم