جایگاه حیا و عفت از دیدگاه امیرالمومنین

جایگاه حیا و عفت از دیدگاه امیرالمومنین

در اندیشه و نگاه علوی حیا یکی از مهمترین خصوصیات و ویژگی‌های اخلاقی است که انسان را از ارتکاب کارهای زشت و ناپسند باز می دارد، در منطق علوی حیا کلید همه خوبی ها معرفی شده به طوری که انسان را به سوی خوبی ها و صفات نیکو رهنمود می کند.

در فرهنگ قرآن یک زن و مرد مؤمن و با حیا کسی است که مهارت و قدرت نگهداری از چشمان خود را داشته باشد و به هر چیزی که شایسته نیست نگاه نکند، کما اینکه خدای متعال در قرآن کریم این چنین امر کرده است: «قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ...وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِن،...؛[نور، 30و31]به مؤمنان بگو چشم هاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند،..و زنان مؤمن را بگو که دیدگان خویش را فرو دارند»

در روایتی از امام علی(علیه‌السلام) نقل شده است که زیباترین درجه «حیا» زمانی اتفاق می افتد که انسان در حضور دیگران بلکه در خلوت و از خود شرم داشته باشد که کار منافی عفت انجام دهد

بیشتر بخوانید :

yon.ir/Tf2uc