ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
میخواهم ببوسمت
ای مادرِ رنج دیده ی روسری آبی!
برادرانم به گریه ات عادت کرده اند
ای مادرِ سبزپوشم!
چه در خیال فرزندانت می گذرد
که گاه سقوط میکنند از خیال برجهای اشرافیّت
و گاه به هرز می روند از فریب فقر و دریوزگی.
فرزندانت با طلسم هاروت به باروت مرگ رسیده اند
و ماروت را برادرخوانده خود می پندارند.
دعایمان کن ای رنج دیده ی روسری آبی!
ای وطن
22 اردیبهشت 97
فرشته پیشقدم