فضائل امام کاظم (علیه السلام) از نگاه شیخ مفید

فضائل امام کاظم (علیه السلام) از نگاه شیخ مفید

شیخ مفید رضوان الله علیه فرموده: ابوالحسن موسی بن جعفر - علیه السلام - عابدترین و فقیه ترین اهل زمانش بود، از همه سخی‌تر و از لحاظ کرامت نفس در عالیترین درجه قرار داشت... نوافل شب را می خواند تا به وقت صبح میرسید، و بلافاصله نماز صبح را می خواند، آنگاه تا طلوع آفتاب به تعقیب و ذکر الله اشتغال داشت، بعد سر به سجده میگذاشت و مشغول دعا و حمد بود تا نزدیکی ظهر.

بسیار اوقات این دعا را خواند: «اللهمّ اِنّی اسالک الرّاحةَ عند الموت و العفو عندالحساب» و آن را تکرار می فرمود و از جلمه دعاهایش آن بود که: «عظُم الذّنب من عبدک فلیحسن العفو من عندک».

از ترس خدا گریه میکرد تا جایی که اشک از محاسنش جاری میشد، از همه مردم بیشتر به خانوادهاش و ارحامش می رسید، به فقراء اهل مدینه شبها سر می زد و زنبیل های حاوی مال و پول نقره و آرد و خرما برای آنها میبرد، آنها نمی دانستند آورنده اینها کیست... موقع احسان دویست دینار تا سیصد دینار احسان می کرد، کیسه های احسان موسیبن جعفر - علیه السلام - ، ضرب المثل بود...

مردم از او بسیار روایت نقل کردهاند و او افقه اهل زمان و کتاب خدا را از همه بهتر حافظ بود، صوتش در قرائت قرآن از همه نیکوتر بود، چون قرآن میخواند محزون می شد، آنها که قرائت او را می شنیدند گریه می کردند.

مردم مدینه او را «زین المتهجّدین» می‌نامیدند،کاظم لقب یافت زیرا که خشم خود را فرو خورد و بر ظلم ظالمان صبر کرد.

Hawzahnews